Показаны сообщения с ярлыком Գրականություն. Показать все сообщения
Показаны сообщения с ярлыком Գրականություն. Показать все сообщения
воскресенье, 20 декабря 2020 г.
воскресенье, 13 декабря 2020 г.
Համո Սահյան
Թումանյանն ու Սահյանը քնարերգության տարերքից են եղել:
Զուգահեռներ անցկացրո՛ւ Հայաստանի բնության և հայերի ազգային բնավորության միջև՝ ըստ Սահյանի բանաստեղծությունների
«Քարեր, քարեր Հայաստանի» բանաստեղծության մեջ քարի խորհրդանիշի
կուտակումը մարմնավորում է ազգային բնավորության ամրության, կամքի
գաղափարը:
կուտակումը մարմնավորում է ազգային բնավորության ամրության, կամքի
գաղափարը:
воскресенье, 6 декабря 2020 г.
Գրականություն
1.Ո՞ր նախադասությունն է շարադրված միջին հայերենով:
1) Մեծցայ, սիրու տէր եղայ, երեսիս գոյնըն կու գընայ.
Մանկտի՛ք, ձեր արև՛ն ասեմ, որ սիրուն քարըն չի դիմնայ…
2) Ո՜հ, իմ սիրտը կտրատվում է`
Տեսնելով այսպես սեր
Դեպի թշվառ մի հայրենիք,
Որ ոտնակոխ եղած էր:
воскресенье, 4 октября 2020 г.
Կոմիտաս
пятница, 18 сентября 2020 г.
Արա Գեղեցիկ և Շամիրամ
Վիպերգեր Արա Գեղեցիկ և Շամիրամ և Նաիրի Զարյան «Արա Գեղեցիկ»
- Վիպերգի և դիցապատմական ողբերգության նմանություններն ու տարբերությունը
Նրանց գլխավոր տարբերություններից այն է որ վիպերգում խոսվում է պատմության մասին, իսկ դիցաբանական ողբերգությունը ներկայացված է երկխոսության տեսքով: Վիպերգնն ունի ավելի ժողովրդական, ազգին բնութագրող գրելաձև, իսկ ողբերգությունը ավելի կիրթ և պաշտոնական է ներկայացված: Նմանությունն այն է, որ գործողություններին մասնակցում են 25հերոս, որոնցից մի քանիսը` Արա Գեղեցիկը, Շամիրամը, Նինոսը, նրանց որդին` Նինուասը, Նուարդը պատմական անձեր են,ովքեր կան նաև վիպերգում։ Արան Հայրենիքի հայրենասիրության խորհրդանիշ է, իսկ Նուարդը հայ կնոջ խոհեմ, հավասարակշիռ, համբերատար հոգու խորհրդանիշ է։
вторник, 31 марта 2020 г.
Արևդ հայերեն է ծագում
Մի թե մեր հայրենիքում արևը ուրշ փայլ չունի, ուրիշ շող չունի, ուրիշ ջերմություն չունի: Ուր էլ լինեմ, ուր էլ գնամ այսպիսի ջորմություն չկա օտարության մեջ: Անգամ մռայլ օրերին տեսնում ես այն կողմում, ամպերի տակ թաքնված արևը քեզ իր շողերն է ուղղում: Հայրենի բնություն, հայրենի սարեր, ծաղիկներ անգամ հորդ անձրևն է հաճելի:
Անունդ տալիս
Համո Սահյանի այս բանաստեղծությունը նվիրել է Հայաստանի հուշերին: Նա պատմում է իր հուշերը Հայաստանի բնության, շինությունների մասին: Բանաստեղծության հուշերը և' լավն ուն ուբարի, և' տխուր ու քանդված: Սահյանը շատ պատկերավոր է նկարագրում իր հայրենիքը: Շատ բան չեմ կարող վերլուծել բանաստեղծությունից, բայց այն ինձ շատ դուր եկավ:Բանաստեղծությունը
пятница, 20 марта 2020 г.
Վահան Տերյանի բանաստեղծությունը՝ Արմենուհի Տիգրանյանին
Արմենուհի Տիգրանյան
Подписаться на:
Сообщения (Atom)