Մի թե մեր հայրենիքում արևը ուրշ փայլ չունի, ուրիշ շող չունի, ուրիշ ջերմություն չունի: Ուր էլ լինեմ, ուր էլ գնամ այսպիսի ջորմություն չկա օտարության մեջ: Անգամ մռայլ օրերին տեսնում ես այն կողմում, ամպերի տակ թաքնված արևը քեզ իր շողերն է ուղղում: Հայրենի բնություն, հայրենի սարեր, ծաղիկներ անգամ հորդ անձրևն է հաճելի:
Հայրենիքիս արևը, ջերմությունը չեմ փոխի ոչ մի օտար երկրի հետ, իրոք Հայաստանում այդ արևի շողքերը հայերեն են ընկնում: Ամեն մի ծաղիկ յուրահատուկ է փայլում այդ արևի շողի տակ: Այստեղ` Հայաստանում ծաղիկը հայրեն է աճում, թառամում, առուները հայրեն են հոսում, հեռանում, անգամ քարերը հայրեն են գլորվում այս կողմի այն կողմ: Արևն առանձնահատուկ է կա'մ բոլորիս, կա'մ էլ միայն իմ համար: Չլինի արև չեն լինի ժպիտներ, ուրախ հայացքներ չեն բևեռվի միմյանց, մարդու հոգեվիճակը կմնա տխուր և անորոշ:
Բայց Հայաստանում միշտ արև կա...
Комментариев нет:
Отправить комментарий