Գրականություն

Թարգմանություններ,որպես նախագիծ

Գրաբար

Կարդում ենք գրաբար.

Զայսու ժամանակ միաբանեալ Ալանքլեռնականօքն ամենայնիւ, յինքեանսարկանելով եւ զկէս Վրաց աշխարհին`մեծաւ ամբոխիւ տարածեալ ընդաշխարհս մեր: Ժողովէ եւ Արտաշէսզիւրոց զօրացն բազմութիւն, եւ լինիպատերազմ ի մէջ երկոցունց ազգացնքաջաց եւ աղեղնաւորաց: Սակաւ ինչտեղի տայ ազգն Ալանաց, եւ գնացեալանցանէ ընդ գետն մեծ Կուր, եւ բանակիառ եզերբ գետոյն ի հիւսիսոյ եւ հասեալԱրտաշէս բանակի ի հարաւոյ, եւ գետնընդ մէջ նոցա:

Բայց քանզի զորդի Ալանաց արքայինձերբակալ արարեալ զօրացն Հայոց ածենառ Արտաշէս` զխաղաղութիւն խնդրէրարքայն Ալանաց, տալ Արտաշիսի զի՛նչեւ խնդրեսցէ. եւ երդմունս եւ դաշինսասէր հաստատել մշտնջենաւորս, որպէսզի մի՛ եւս մանկունք Ալանացասպատակաւ հինից ելցեն յաշխարհսՀայոց: Եւ չառնուլ յանձն Արտաշիսի առի տալ զպատանին` գայ քոյրպատանւոյն յափն գետոյն ի դարաւանդմեծ, եւ ի ձեռն թարգմանաց ձայնէ իբանակն Արտաշիսի:

1. Կարդա այսպես. 
   երդմունս — երդմունըս
   յաշխարհս — հաշխարհըս
   յանձն — հանձն
   յափն — հափըն
   յինքեանս — հինքյանս
   միաբանեալ — միաբանյալ
   տարածեալ — տարածյալ
   գնացեալ — գնացյալ
   հասեալ — հասյալ
   արարեալ — արարյալ
   զիւրոց — զյուրոց
   բազմութիւն — բազմություն
   զխաղաղութիւն — ըզխաղաղություն
   գետոյն — գետույն
   քոյր — քույր
   պատանւոյն — պատանվույն
   տեղի տայ — տեղի տա
   ի հիւսիսոյ — ի հյուսիսո
   ի հարաւոյ — ի հարավո
   
   2. Հետևություն արա՝ 

• բառասկզբում ձայնավորից առաջի՞նչ է կարդացվում յ-ն
  
  Յ-ն ձայնավորից առաջ կարդացվում է <<հ>>
• եա  հնչյունակապակցություննինչպես է կարդացվում
  
  <<եա>>ն կարդացվում է <<յա>>
• իւ հնչյունակապակցությունն ի՞նչ էկարդացվում
  
  <<իւ>>ն կարդացվում է <<յու>>
• ոյ հնչյունակապակցություննինչպես է կարդացվում
  
  <<ոյ>>ը կարդացվում է <<ույ>>
• բառասկզբում բաղաձայնից առաջ զնախդիրն ինչպե՞ս ենք կարդում
• ա, ո ձայնավորներից հետո գրված յ-ին ինչպես ենք վերաբերվում։
  
  Բառասկզբում բաղաձայնից առաջ <<զ>>ն կարդում ենք <<ըզ>> , իսկ<<յ>> հնչյունը ա-ից և ո-ից հետո կարդացվում է <<ու>> 
  
  Համեմատիր գրաբար տեքստըաշխարհաբարի հետ.
  
  Այս ժամանակ ալանները, բոլորլեռնականների հետ միաբանվելով,Վրաց աշխարհի կեսն էլ իրենցկողմը ձգելով, մեծ բազմությամբգալիս սփռվում են մեր աշխարհում:Արտաշեսն էլ ժողովում է իրզորքերի բազմությունը, և տեղի էունենում պատերազմ երկու քաջ ևաղեղնավոր ազգերի միջև:Ալանների ազգը փոքր — ինչ հետ էնահանջում և մեծ Կուր գետնանցնելով` բանակ է դնում գետիափին` հյուսիսայինն կողմից.Արտաշեսն էլ գալով բանակում էգետի հարավային կողմում. գետըբաժանում է երկուսին:
  
  Բայց որովհետև հայոց զորքերնալանների թագավորի որդունբռնում Արտաշեսի մոտ են բերում,ալանների թագավորը հաշտությունէ խնդրում` խոստանալով տալԱրտաշեսին` ինչ որ ուզի,առաջարկում էր նաև երդումովդաշինք անել, որ ալաններիերիտասարդներն այնուհետևչասպատակեն Հայոց աշխարհը:Երբ Արտաշեսը չի համաձայնումպատանուն հետ տալ, պատանուքույրը (Սաթենիկը) գալիս է գետիափը, մի բարձրավանդակ ևթարգմանների միջոցով ձայն էտալիս (խոսքն ուղղում է)Արտաշեսի բանակին:
  
  3. Այս բառերն ու բառաձևրը գտիր ևդուրս գրիր գրաբար հատվածից.
  
  ժողովում է- ժողովէ, լինում է, տեղիէ տալիս (նահանջում է)- տեղի տայ,անցնում է- անցանէ, բանակում է(բանակ է դնում)-բանակի առ, գալիսէ-գայ, ձայնում է (ձայն է տալիս)-ձայնէ, այս ժամանակ-զայսու ժամանակ, պատանու քույրը- քոյրպատանւոյն, գետի ափը- յափնգետոյն, Արտաշեսի բանակը-բանակն Արտաշեսի, գալով,հասնելով, միաբանվելով-միաբանեալ,բոլոր լեռնականներիհետ միաբանվելով- միաբանեալլեռնականօքն ամենայնիւ,ձերբակալելով- ձերբակալարարեալ, մեծ բազմությամբ-մեծաւ ամբոխիւ, երկու քաջ և աղեղնավորազգերի միջև- երկոցունց ազգացնքաջաց եւ աղեղնաւորաց, Ալաններիարքայի որդուն-զորդի Ալանացարքայի, գետը նրանց միջև- գետնընդ մէջ նոցա, երդումներ և դաշինք-երդմունս եւ դաշինս, ալաններիերիտասարդները-ալանացասպատակաւ:
  
  4. Գրիր այս բառերի նույնանիշները(նույն իմաստն ունեցող բառեր).
  
  Վրաց աշխարհ, Հայոց աշխարհ:
  
  Յաշխարհս Վրաց, յաշխարհս Հայոց
  
  Ի՞նչ վերաբերմունք ունի հեղինակնալանների նկատմամբ (գրիր ևպատճառաբանիր):
  
  Ի՞նչ իմացար Արտաշեսի ևՍաթենիկի մասին:
  
  Արտաշեսը արքա էր, որը իր զորքի հետ պատերազմում էր Ալլաների դեմ:Ալլաների նահանջումից հետո Արտաշեսը հրաժարվում է պատանուն վերադարձնել նրանց, անգամ այն դեպքում, երբ Ալլաների թագավորը խոստանում է ամեն բան անել: Հետո գետի ափ է գալիս Սաթենիկը՝ պատանու քույրը, իր եղբորը օգնելու նպատակով: 
  
   

Տեղեկություններ քաղել Ռավեննայի և Ռեալտոյի կամուրջի մասին, բանավոր ներկայացնել:

Ռիալտոյի կամուջ

Ռիալտոյի կամուրջը, Վենետիկի ամենահայտնի կամուրջներից մեկն է։ Մեծ Ջրանցքի չորս կամուրջներից առաջինն ու ամենահինն է։ Բաժանարար գիծ էր համարվում Սան Մարկոյի և Սան Պոլոյի շրջանների համար։ Կամուրջն կառուցվել է 1181 թ. Նիկոլո Բարատիերիի կողմից։ Այն կոչվում էր Ponte della Moneta (թարգմանաբար՝ Դրամահատարանի կամուրջ):

15-րդ դարի առաջին կեսում կամրջի երկայնքով կառուցվեցին երկու շարք խանութներ, որոնցից գանձվող վարձավճարների շնորհիվ պետական գանձարանն ի վիճակի էր պահպանել փայտե կամուրջը։

1310 թ. կամուրջը մասամբ այրվել է Բաջամոնտե Տիեպոլոյի գլխավորած ապստամբության ժամանակ։ 1444 թ. կամուրջը փլուզվել է նավակների շքահանդեսը դիտող ամբոխի ծանրությունից։ Այն կրկին փլուզվել է 1524 թ.։

Կամուրջը քարից վերակառուցելու գաղափարը առաջին անգամ առաջարկվել է 1503 թ.։ Հետագա տասնամյակների ընթացքում դիտարկվել են մի քանի նախագծեր այնպիսի նշանավոր ճարտարապետների կողմից, ինչպիսիք են՝ Ջակոպո Սանսովինոն, Պալադիոն և Վիգնոլան։ Միքելանջելոն նույնպես համարվել է կամուրջի ճարտարապետ։

Ներկայիս տեսքով միակամար քարե կամուրջը կառուցվել է 1588-1591 թթ. ճարտարապետ Անտոնիո դը Պոնտեի նախագծով (նման է փայտե կամրջին, որին փոխարինել է)։

Կամուրջի երկարությունը 28 մետր է, առավելագույն բարձրությունը կենտրոնական մասում՝ 7,5 մետր։ Հենվում է 12 հազար ցցերի վրա, որոնք մխրճված են ջրանցքի հատակը։ Կամրջի վրա տեղակայված են 24 առևտրային տաղավարներ (յուրաքանչյուր կողմում 12 հատ), որոնց կենտրոնում բաժանում են կամրջի երկու կամարները։

Ռավեննա

Ռավեննան քաղաք է Իտալիայում, Ադրիատիկ ծովի ափին: 402թ. հետո եղել է Հռոմեական կայսրության մայրաքաղաք: Ռավեննան համարվում է մշակույթի քաղաք: Մշակույթը զարգացման գագաթնակետին է հասել VI-VIII դարերում: Պահպանվել են եկեղեցիներ և դամբարաններ,որոնք զարդարված են գեղեցիկ խճանկարներով, որոնք մեծ փառք բերեցին Ռավենային: Ռավեննան համարվում է խճանկարների մայրաքաղաքը: Նույնիսկ հիմա դժվար է Ռավեննան անվանել ժամանակակից քաղաք: Հիմա քաղաքը գտնվում է Յունեսկո — ի պաշտպանության տակ:

Չարլի Չապլինի նամակը դստերը

Չարլի Չապլինի նամակը այնքան հուզիչ և խորիմաստ է  նաև անձնական, բայց
միևնույն ժամանակ այն ասես վերաբրեվում է յուրաքանչյուրից ամենքին:
Այն հայրական սիրո, հոգատարության, անհանգստության,տխրության մեկտեղ
նաև ուրախությունն արտահայտող նամակ էր:

Տրնդեզ (նյութի վերլուծություն)

Փետրվարի 13-Ի երեկոյան մարդիկ եկեղեցուց մոմեր էին վառում ու տանում։ Մինչ այդ տան կտուրների վրա դեզեր կային պատրաստած ու այդ մոմերով պետք էր վառել այդ դեզերը։ Առաջինը կրակի վրայով թռնում էր տան տիկինը, որպիսզի տունը չար ուժերից ազատվեր։ Այնուհետև պետք էր այդ տարում ամուսնացած երիտասարդները ցատկեին, իսկ չամուսնացած աղջկա շորը, եթե այվրում է, ապա նա ամուսնանալու է։ Տրնդեզի ցուխը մեծ նշանակություն ունի։ Կրակի ցուխը տարբեր բաների համար են օգտագործում օրինակ՝ լցնում էին հավերի բնում, որ Զատկի համար շատ ձու տան։ Տոնի ժամանակ փոխինդն ուտելը պատադիր է։ Տրնդեզի օրը բոլոր տներում պարտադիր պատրաստումէին հացահատիկներից կերակրատեսակներ: Հայոց տոմարում նրա անունով է կոչվել 27-րդ օրը: Տրնդեզի կրակի բոցերի վրայով թռչելով, ըստ պատկերացումների:

Ակսել Բակունց Ծնվել է 1899 թվականին, հունիսի 13-ին Գորիսում։ Գորիսի ծխական դպրոցն ավարտելուց հետո Բակունցը 1910 թվականին ընդունվում է Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարան, որն ավարտում է 1917 թվականին: 1917-1918-ին որպես շարքային զինվոր մասնակցել է Սարդարապատի ճակատամարտին։ Սովորել է Թիֆլիսի պոլիտեխնիկական ինստիտուտում, ապա մեկնել Խարկով և 1923 թվականին ավարտել Խարկովի գյուղատնտեսական ինստիտուտը, վերադարձել և 1924-1926 թվականներին աշխատել Գորիսում որպես Զանգեզուրի գավառական գյուղատնտես, գավգործկոմի հողբաժնի վարիչ, 1926-1931 թվականներին՝ Երևանում՝ որպես հողժողկոմատի հողվարչության պետի տեղակալ։1927-1928 թվականներին աշխատել է նաև «Մաճկալ» թերթում։ 1928 թվականին մասնակցել է Երևանի անասնաբուծական-անասանաբուժական ինստիտուտի կազմակերպմանը և աշխատել այնտեղ։ 1931 թվականին աշխատել է «Նոր ուղի» հանդեսում։ Այնուհետև հիմնականում զբաղվել է գրական աշխատանքով։ Գրել է «Զանգեզուր» և «Արևի զավակը» կինոնկարների սցենարը։ Գնդակահարվել է 1937 թվականի հուլիսի 8-ին Ստալինի ցուցումով։

Ալպիական մանուշակը

§       Ակսել Բակունցի ստեղծագործությունները շատ եմ սիրում։ Սիրում եմ, թեինչպես է Բակունցը նկարագրում բնությունը, կամ մարդկանց։ Շատ հետաքրքիր ստեղծագործություն էր, կարդացի մի շնչով: Ստեղծագործությունը չձանձրացրեց ինձ, ես ավելի հետաքրքրությամբ կարդացի այն, քան ակընկալում էի։ Սկզբում երբ կարդում էի, ինձ թվում էր, որ ստեղծագործությունը ալպիական մանուշակի մասին է լինելու, որը աճում էր ինչ-որ տարածքներում։ Բայց ստեղծագործությունը երեք ձիավորների մասին է: Նրանք ճանապարհ էին ընկել դեպի Կաքավաբերդ գանձը գտնելու համար: Ձիավորներից մեկը հնագետ էր, երկրորդը՝ նկարիչ, մյուսն էլ լավ գիտեր Կաքավաբերդ տանող ճանապարհը և ուղեկցում էր նրանց: Պատմվածքում ամենից շատը խոսվում էր նկարչի մասին: Նկարչին ավելի հետաքրքում էր մանուշակները, բնությունը, հնագետին՝ քարերը և նա երբեք չէր հետաքրքրվում մանուշակներով, իսկ երրորդ ձիավորին հետաքրքրում էր մածունը, լավաշը և պանիրը: Նկարիչը գյուղացու կնոջ նմանացնում էր իր ծանոթներից մի կնոջ որովհետև, այդ երկու կիները իրար շատ էին նման: Հնագետը և գյուղացին իրար էին նման, սակայն հնագետը քաղաքացի էր և զարգացած, բայց մարդը գյուղացի: Երկուսին էլ հետաքրքրում էր գանձը, որը նշված էր գրքերում, սակայն հնագետին համար գանձը ավելի հռչակավոր դառնալու համար էր, իսկ գյուղացուն՝ կով և ոչխար գնելու համար: Երկուսին էլ չեր հետաքրքրում ալպիական մանուշակը: Նկարիչը երբեք չէր նմանվում հնագետին և գյուղացուն: Պատմվածքը կոչվել է «Ալպիական Մանուշակ», որովհետև պատմվածքը մեծամասնությամբ նկարչի մասին էր, և նկարչին միայն հետաքրքրում էր ալպիական մանուշակը և գյուղացու կինը, որոնց իրար էր նմանացնում:

Լիվինգսթոն Լարնեդ, «Հոր զղջումը» Հարցեր և առաջադրանքներ 1.«Բոլոր մեծահասակները առաջ երեխա են եղել, միայն թե նրանցից քչերն են այդ բանը հիշում»: Համաձա՞յն ես Էքզյուպերիի այս մտքի հետ, պատասխանդ հիմնավորիր: Այո, որովհետև երբ մարդիկ մեծանում են մոռանում են իրենց մանկությունը, նրանց թվում է, թե փոքրերը իրենց նման են մտածում: Բոլոր ծնողները ուզում են, որ երեխաները լինել կատարյալ, բայց մոռանում են, որ պետք է հաշվի առնեն նաև երեխայի կարծիքը: 2.Ինչ եք կարծում՝ ինչո՞ւ են մեծահասակները երեխաներին չափում սեփական տարիների չափանիշով: Ծնողների մեծամասնությունը ցանկանում է, որ երեխան նման լինի նրանց, այդ պատճառով չափում են իրենց սեփական չափանիշով: 3.«Քո փոքրիկ սիրտը նույնքան մեծ է, որքան արշալույսը հեռավոր բլուրների վրա»: Ինչպե՞ս ես հասկանում այս նախադասությունը: Հայրը ուզում էր ասել, որ երեխան շատ մեծահոգի է: 4.Երբևէ զղջացե՞լ ես ինչ-որ բանի համար, հատկապես ո՞ր դեպքերում ես զղջում: Ոչ, երբևէ այդպիսի դեպք չի եղել, որ զղջամ: 5.Փորձիր պարզել Լիվինգսթոն Լարնեդն էլ ի՞նչ ստեղծագործություններ ունի: Ավետիկ Իսահակյանի մասին Ավետիք Իսահակյանը ծնվել է 1875 թ. հոկտեմբերի 7-ին Ալեքսանդրապոլ գավառի Ղազարապատ գյուղում:Գրականության գործունեության հետ մեկ տեղ երիտասարդական տարիներից զբաղվել է նաև քաղաքական գործունեությամբ: 1895-ին վերադառնալով Լայպցիգից՝ ընդգրկվել է նորաստեղծ ՀՀԴ կուսակցության Ալեքսանդրապոլի կոմիտեի մեջ, մասնակցել Ալեքսանդրապոլից Արեւմտյան Հայաստան ուղարկվող զինյալ խմբերի ստեղծմանը, զենք և դրամական միջոցների հայթհայթման գործին: 1896-ին ձերբակալվել է և մեկ տարի արգելափակվել Երևանի բերդում: Բանտից դուրս գալուց հետո տպագրել է “Երգեր և վերքեր» բանաստեղծությունների իր առաջին գիրքը: Տարիներ անց նորից ձեռբակալվել է, որպես ցարական միապետության դեմ պայքարող անդամ: 1902-ին վերադարձել է հայրենիք`Ցյուրիխից, հետո հաստատվել Թիֆլիսում: 1899-1906-ին ստեղծել է «Հայդուկի երգեր» բանաստեղծությունների շարքը: 1908-ի դեկտեմբերին, Իսահակյանը ձերբակալվել է «դաշնակցության գործով» և կես տարի Թիֆլիսի Մետեխի բանտում մնալուց հետո, խոշոր գրավականով ազատվել կալանքից: Առաջին համաշխարհային պատերազմը և Մեծ եղեռնը հաստատեցին Իսահակյանի ամենամռայլ կանխատեսումները երիտթուրքերի հայաջինջ քաղաքականության վերաբերյալ: Պատերազմից և եղեռնից հետո Իսահակյանը արտացոլել է հայ ժողովրդի ողբերգական ճակատագիրն ու նրա հերոսական ազատամարտը: Բանաստեղծը մասնակից է եղել հայերի ցեղասպանության մեղադրականի՝ «Սպիտակ գրքի» ստեղծմանը, որի մի զգալի հատվածը տեղ է գտել 1915-22-ի «Հիշատակարան» գրառումներով: Եղեռնի ծանր պատկերներով են հագեցած նրա «Ձյունն է եկել ծածկել հիմա...», «Հայաստանին», «Ահա նորեն գարուն եկավ» բանաստեղծությունները:1926 Իսահակյանը այցելեց Խորհրդային Հայաստան։ Այստեղ նա հրատարակեց նոր բանաստեղծությունների հավաքածու և մի շարք պատմվածքներ։ Վերադարձավ արտասահման 1930թև ապրեց այնտեղ մինչ 1936թ՝ հանդես գալով որպես Խորհրդային Միության կողմնակից։ 1936 բանաստեղծը վերջնականապես վերադարձավ հայրենիք։ 1946թ.-ին պարքևատրվել է ԽՍՀՄ Պետական Մրցանակով, 1946–57թթ Հայաստանի գրողների միության նախագահն է եղել:։ Մահացել է 1957թ հոկտեմբերի 17-ին՝ Երեւանում։ Թարգմանչաց տոն (նյութի վերլուծություն) Թարգմանչաց տոնը ազգային-եկեղեցական տոներից է, որը 1979 թվականից սկսած, երեք տարին մեկ անգամ, հոկտեմբերի երկրորդ շաբաթ օրը նշվում է թարգմաչաց տոնը, որի ընթացքում հիշատակվում է հայ թարգմանական արվեստը սկսած Մեսրոպ Մաշտոցից ու նրա աշակերտներից մինչև մեր օրերը:Պատմահայր Խորենացին ասում էր, որ Մեսրոպ Մաշտոցն ապավինեց Աստծուն պահքով ու աղոթքներով և Աստված, լսեց Մեսրոպի աղոթքները և ցույց տվեց նրան գրերը սքանչելի տեսիլքով, և ոչ թե երազի մեջ քնած ժամանակ, այլ արթուն աչքով իմանալի և աչքի տեսանելիքով զգալի: Ս. Մեսրոպն առաջին անգամ թարգմանում է Ս. Գրքի հետևյալ տողը. «Ճանաչել զիմաստութիւն և զխրատ, իմանալ զբանս հանճարոյ», որը վերցրել էր Սողոմոնի «Առակաց» գրքից: Սահակի և Մեսրոպի ջանքերով Հայաստանում բացվում են դպրոցներ, որտեղ ուսուցանվում են հայ գրերը և բազմաթիվ աշակերտներ հմտանում են թարգմանական գործի մեջ, նրանք ասորերենից և հունարենից թարգմանեցին Աստվածաշունչը, իսկ Սահակ Պարթևն ու Մեսրոպ Մաշտոցը այն խմբագրեցին:Թարգմանչական գործը շարունակվել է նաև միջնադարում, թարգմանություններ են կատարվել վրացերենից, պարսկերենից, հին ֆրանսերենից, թուրքերենից, ռուսերենից, անգլերենից, իտալերենից, լեհերենից և իսպաներենից։ 19-20-րդ դարերի համաշխարհային գրականության մեծերի գործերը թարգմանել են հայ գրողներ Հովհաննես Թումանյանը, Վահան Տերյանը , Հովհաննես Մասեհյանը, Խաչիկ Դաշտենցը, Ա. Չոպանյանը։ Մ. Մամուրյանը, Հ. Հովհաննիսյանը, Ե. Չարենցը և ուրիշներ։ Վիկտոր Համբարձումյա: Կտակ 1. «Գիտեցեք, որ իմ կյանքի ամենամեծ երջանկությունը եղել է և կմնա, քանի ապ­րում եմ, հայոց լեզվին տիրապետելը: Ցանկանում եմ երջանկություն բոլորիդ: Դա նշանակում է, որ պետք է լավ տիրապետել հայոց լեզվին»: Վիկտր Համբարձումյանըհպարտ էր իր ազգով, իր լեզվով այդ պատճառով ուրախ էր, որ կարողանում է տիրապետել իր լեզուն: Ինձ թվում է բոլորն էլ ուրախ կլինեն, իրենց լեզվով խոսելիս, բայց նա դրանով հպարտանում էր: Ասելով` ցանկանում եմ երջանկություն բոլորիդ, ինձ թվում է նա ցանկանում է ասել, որ բոլորը պետք է տիրապետոն իրենց լեզվին, որ լինեն երջանիկ: 2. «Առանց երևակայության հոգին նույնն է, ինչ աստղադիտարանն առանց աստղադիտակի»: 5-7 նախադասությամբ մեկնաբանիր միտքը: Առանց երևակայության հոգին նույնն է, ինչ աստղադիտարանն առանց աստղադիտակի: Այս կյանքում բոլորը մարդիկ, բոլոր իրերը, բոլոր վայրերը ունեն իրենց կապված մի բան: Շատ օրինակներ կան, որ կարող եմ ասել: Կյանքում ամեն ինչ ունի իր հետ կապված մի բան, առանց որի նա անիմաստ բան է:Եթե բնությունը չունենա ծառ, ծաղիկ, ոչ-ոք չի սիրի այն:
Հարցեր

Դու ի՞նչ ես հասկանում պատերազմ ասելով, իսկ խաղաղությո՞ւն:
Պատերազմ ասելով առաջին հերթին ես պատկերացնում եմ կռիվ 2 տարբեր երկրների կամ մարդկանց մեջ:Պատերազմներ կարող են լինել հողերի համար, միմյանց սխալ հասկանալու:Խաղաղություն ասելով ես հասկանում եմ խաղաղ պայմաններ, երբ իշխում է սերը և ազնվությունը։ Քո կարծիքով ի՞նչ է սերը:
Սերը զգացում է,որը շատ պարագաներում խառնաշփոթ է ստեղծում մարդու կյանքում:Նաև ինչ-որ պարագայում կախվածություն` այն մարդուց ում հանդեպ զգում ես սեր: Սկսում ես ամեն րոպե մտածել նրա և նրա քայլերի մասին: Սկսում ես կիսվել միմիայն նրա հետ: Մատծում ես , որ մենակ նա կարող է քեզ հասկանալ: Նայում ես ուրիշի աչքերով ` նա սովորական մարդ է, որը ոչ ոքից չի տարբերվում, բայց քո համար առանձնահատուկ է:Սկսում ես նրան բոլորից առանձնացնել: Իմ կարծիքով առանց սիրո մարդ չի կարող ապրել, բոլորն Էլ ուզում են լինել սիրված այս կըանքու, շրժապատված լինել սիրով: Երբ և ինչու են մարդիկ և ժողովուրդները սկսում ատել միմյանց: Մարդու ատելությունը` դիմացինի նկատմամբ կարող է առաջանալ անսպասելի ինչ-որ վեճից, իրա չհասկանալուց, մարդու պահվացքից: Կան մարդիկ, որոնց անգամ առանց ճանաչելու վատ կարծիք ես կազմում, նրան պահելաձևից և սկսում չսիրել իրեն, իսկ ավելի ուշ, երբ տեսնում ես, որ նա չի փոխվում դու սկսում ես ատել նրան: Ի՞նչ ընդհանուր բաներ ունեին Հերմանն ու Գրիգորը: Հերմենն ու Գրիգորը երկուսնել ատում են պատերազմը: Երկուսնել մտածում են, որ պատերազմները թողնում են իրենց հետքը` մարդկության վրա: Նրանք ուզում էին, որ պատերազմ երբեք չլինի և միշտ խաղաղություն տիրի երկրագնդի վրա: Ինչպե՞ս ես հասկանում վերջին նախադասությունը: Գրավոր ներկայացրու հասկացածդ: Այդ ամենի մեղավորները նրանք են եղել և այդ պատճառով մենք հարգանք չունենք նրանց նկատմամբ: Ծնվել է 1899 թվականին, հունիսի 13-ին Գորիսում։ Գորիսի ծխական դպրոցն ավարտելուց հետո Բակունցը 1910 թվականին ընդունվում է Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարան, որն ավարտում է 1917 թվականին: 1917-1918-ին որպես շարքային զինվոր մասնակցել է Սարդարապատի ճակատամարտին։ Սովորել է Թիֆլիսի պոլիտեխնիկական ինստիտուտում, ապա մեկնել Խարկով և 1923 թվականին ավարտել Խարկովի գյուղատնտեսական ինստիտուտը, վերադարձել և 1924-1926 թվականներին աշխատել Գորիսում որպես Զանգեզուրի գավառական գյուղատնտես, գավգործկոմի հողբաժնի վարիչ, 1926-1931 թվականներին՝ Երևանում՝ որպես հողժողկոմատի հողվարչության պետի տեղակալ։1927-1928 թվականներին աշխատել է նաև «Մաճկալ» թերթում։ 1928 թվականին մասնակցել է Երևանի անասնաբուծական-անասանաբուժական ինստիտուտի կազմակերպմանը և աշխատել այնտեղ։ 1931 թվականին աշխատել է «Նոր ուղի» հանդեսում։ Այնուհետև հիմնականում զբաղվել է գրական աշխատանքով։ Գրել է «Զանգեզուր» և «Արևի զավակը» կինոնկարների սցենարը։ Գնդակահարվել է 1937 թվականի հուլիսի 8-ին Ստալինի ցուցումով։ Լիվինգսթոն Լարնեդ, «Հոր զղջումը» Հարցեր և առաջադրանքներ 1.«Բոլոր մեծահասակները առաջ երեխա են եղել, միայն թե նրանցից քչերն են այդ բանը հիշում»: Համաձա՞յն ես Էքզյուպերիի այս մտքի հետ, պատասխանդ հիմնավորիր: Այո, որովհետև երբ մարդիկ մեծանում են մոռանում են իրենց մանկությունը, նրանց թվում է, թե փոքրերը իրենց նման են մտածում: Բոլոր ծնողները ուզում են, որ երեխաները լինել կատարյալ, բայց մոռանում են, որ պետք է հաշվի առնեն նաև երեխայի կարծիքը: 2.Ինչ եք կարծում՝ ինչո՞ւ են մեծահասակները երեխաներին չափում սեփական տարիների չափանիշով: Ծնողների մեծամասնությունը ցանկանում է, որ երեխան նման լինի նրանց, այդ պատճառով չափում են իրենց սեփական չափանիշով: 3.«Քո փոքրիկ սիրտը նույնքան մեծ է, որքան արշալույսը հեռավոր բլուրների վրա»: Ինչպե՞ս ես հասկանում այս նախադասությունը: Հայրը ուզում էր ասել, որ երեխան շատ մեծահոգի է: 4.Երբևէ զղջացե՞լ ես ինչ-որ բանի համար, հատկապես ո՞ր դեպքերում ես զղջում: Ոչ, երբևէ այդպիսի դեպք չի եղել, որ զղջամ: 5.Փորձիր պարզել Լիվինգսթոն Լարնեդն էլ ի՞նչ ստեղծագործություններ ունի: Ավետիկ Իսահակյանի մասին Ավետիք Իսահակյանը ծնվել է 1875 թ. հոկտեմբերի 7-ին Ալեքսանդրապոլ գավառի Ղազարապատ գյուղում:Գրականության գործունեության հետ մեկ տեղ երիտասարդական տարիներից զբաղվել է նաև քաղաքական գործունեությամբ: 1895-ին վերադառնալով Լայպցիգից՝ ընդգրկվել է նորաստեղծ ՀՀԴ կուսակցության Ալեքսանդրապոլի կոմիտեի մեջ, մասնակցել Ալեքսանդրապոլից Արեւմտյան Հայաստան ուղարկվող զինյալ խմբերի ստեղծմանը, զենք և դրամական միջոցների հայթհայթման գործին: 1896-ին ձերբակալվել է և մեկ տարի արգելափակվել Երևանի բերդում: Բանտից դուրս գալուց հետո տպագրել է “Երգեր և վերքեր» բանաստեղծությունների իր առաջին գիրքը: Տարիներ անց նորից ձեռբակալվել է, որպես ցարական միապետության դեմ պայքարող անդամ: 1902-ին վերադարձել է հայրենիք`Ցյուրիխից, հետո հաստատվել Թիֆլիսում: 1899-1906-ին ստեղծել է «Հայդուկի երգեր» բանաստեղծությունների շարքը: 1908-ի դեկտեմբերին, Իսահակյանը ձերբակալվել է «դաշնակցության գործով» և կես տարի Թիֆլիսի Մետեխի բանտում մնալուց հետո, խոշոր գրավականով ազատվել կալանքից: Առաջին համաշխարհային պատերազմը և Մեծ եղեռնը հաստատեցին Իսահակյանի ամենամռայլ կանխատեսումները երիտթուրքերի հայաջինջ քաղաքականության վերաբերյալ: Պատերազմից և եղեռնից հետո Իսահակյանը արտացոլել է հայ ժողովրդի ողբերգական ճակատագիրն ու նրա հերոսական ազատամարտը: Բանաստեղծը մասնակից է եղել հայերի ցեղասպանության մեղադրականի՝ «Սպիտակ գրքի» ստեղծմանը, որի մի զգալի հատվածը տեղ է գտել 1915-22-ի «Հիշատակարան» գրառումներով: Եղեռնի ծանր պատկերներով են հագեցած նրա «Ձյունն է եկել ծածկել հիմա...», «Հայաստանին», «Ահա նորեն գարուն եկավ» բանաստեղծությունները:1926 Իսահակյանը այցելեց Խորհրդային Հայաստան։ Այստեղ նա հրատարակեց նոր բանաստեղծությունների հավաքածու և մի շարք պատմվածքներ։ Վերադարձավ արտասահման 1930թև ապրեց այնտեղ մինչ 1936թ՝ հանդես գալով որպես Խորհրդային Միության կողմնակից։ 1936 բանաստեղծը վերջնականապես վերադարձավ հայրենիք։ 1946թ.-ին պարքևատրվել է ԽՍՀՄ Պետական Մրցանակով, 1946–57թթ Հայաստանի գրողների միության նախագահն է եղել:։ Մահացել է 1957թ հոկտեմբերի 17-ին՝ Երեւանում։ Թարգմանչաց տոն Թարգմանչաց տոնը ազգային-եկեղեցական տոներից է, որը 1979 թվականից սկսած, երեք տարին մեկ անգամ, հոկտեմբերի երկրորդ շաբաթ օրը նշվում է թարգմաչաց տոնը, որի ընթացքում հիշատակվում է հայ թարգմանական արվեստը սկսած Մեսրոպ Մաշտոցից ու նրա աշակերտներից մինչև մեր օրերը:Պատմահայր Խորենացին ասում էր, որ Մեսրոպ Մաշտոցն ապավինեց Աստծուն պահքով ու աղոթքներով և Աստված, լսեց Մեսրոպի աղոթքները և ցույց տվեց նրան գրերը սքանչելի տեսիլքով, և ոչ թե երազի մեջ քնած ժամանակ, այլ արթուն աչքով իմանալի և աչքի տեսանելիքով զգալի: Ս. Մեսրոպն առաջին անգամ թարգմանում է Ս. Գրքի հետևյալ տողը. «Ճանաչել զիմաստութիւն և զխրատ, իմանալ զբանս հանճարոյ», որը վերցրել էր Սողոմոնի «Առակաց» գրքից: Սահակի և Մեսրոպի ջանքերով Հայաստանում բացվում են դպրոցներ, որտեղ ուսուցանվում են հայ գրերը և բազմաթիվ աշակերտներ հմտանում են թարգմանական գործի մեջ, նրանք ասորերենից և հունարենից թարգմանեցին Աստվածաշունչը, իսկ Սահակ Պարթևն ու Մեսրոպ Մաշտոցը այն խմբագրեցին:Թարգմանչական գործը շարունակվել է նաև միջնադարում, թարգմանություններ են կատարվել վրացերենից, պարսկերենից, հին ֆրանսերենից, թուրքերենից, ռուսերենից, անգլերենից, իտալերե
Ակսել Բակունց Ծնվել է 1899 թվականին, հունիսի 13-ին Գորիսում։ Գորիսի ծխական դպրոցն ավարտելուց հետո Բակունցը 1910 թվականին ընդունվում է Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարան, որն ավարտում է 1917 թվականին: 1917-1918-ին որպես շարքային զինվոր մասնակցել է Սարդարապատի ճակատամարտին։ Սովորել է Թիֆլիսի պոլիտեխնիկական ինստիտուտում, ապա մեկնել Խարկով և 1923 թվականին ավարտել Խարկովի գյուղատնտեսական ինստիտուտը, վերադարձել և 1924-1926 թվականներին աշխատել Գորիսում որպես Զանգեզուրի գավառական գյուղատնտես, գավգործկոմի հողբաժնի վարիչ, 1926-1931 թվականներին՝ Երևանում՝ որպես հողժողկոմատի հողվարչության պետի տեղակալ։1927-1928 թվականներին աշխատել է նաև «Մաճկալ» թերթում։ 1928 թվականին մասնակցել է Երևանի անասնաբուծական-անասանաբուժական ինստիտուտի կազմակերպմանը և աշխատել այնտեղ։ 1931 թվականին աշխատել է «Նոր ուղի» հանդեսում։ Այնուհետև հիմնականում զբաղվել է գրական աշխատանքով։ Գրել է «Զանգեզուր» և «Արևի զավակը» կինոնկարների սցենարը։ Գնդակահարվել է 1937 թվականի հուլիսի 8-ին Ստալինի ցուցումով։ Լիվինգսթոն Լարնեդ, «Հոր զղջումը» Հարցեր և առաջադրանքներ 1.«Բոլոր մեծահասակները առաջ երեխա են եղել, միայն թե նրանցից քչերն են այդ բանը հիշում»: Համաձա՞յն ես Էքզյուպերիի այս մտքի հետ, պատասխանդ հիմնավորիր: Այո, որովհետև երբ մարդիկ մեծանում են մոռանում են իրենց մանկությունը, նրանց թվում է, թե փոքրերը իրենց նման են մտածում: Բոլոր ծնողները ուզում են, որ երեխաները լինել կատարյալ, բայց մոռանում են, որ պետք է հաշվի առնեն նաև երեխայի կարծիքը: 2.Ինչ եք կարծում՝ ինչո՞ւ են մեծահասակները երեխաներին չափում սեփական տարիների չափանիշով: Ծնողների մեծամասնությունը ցանկանում է, որ երեխան նման լինի նրանց, այդ պատճառով չափում են իրենց սեփական չափանիշով: 3.«Քո փոքրիկ սիրտը նույնքան մեծ է, որքան արշալույսը հեռավոր բլուրների վրա»: Ինչպե՞ս ես հասկանում այս նախադասությունը: Հայրը ուզում էր ասել, որ երեխան շատ մեծահոգի է: 4.Երբևէ զղջացե՞լ ես ինչ-որ բանի համար, հատկապես ո՞ր դեպքերում ես զղջում: Ոչ, երբևէ այդպիսի դեպք չի եղել, որ զղջամ: 5.Փորձիր պարզել Լիվինգսթոն Լարնեդն էլ ի՞նչ ստեղծագործություններ ունի: Ավետիկ Իսահակյանի մասին Ավետիք Իսահակյանը ծնվել է 1875 թ. հոկտեմբերի 7-ին Ալեքսանդրապոլ գավառի Ղազարապատ գյուղում:Գրականության գործունեության հետ մեկ տեղ երիտասարդական տարիներից զբաղվել է նաև քաղաքական գործունեությամբ: 1895-ին վերադառնալով Լայպցիգից՝ ընդգրկվել է նորաստեղծ ՀՀԴ կուսակցության Ալեքսանդրապոլի կոմիտեի մեջ, մասնակցել Ալեքսանդրապոլից Արեւմտյան Հայաստան ուղարկվող զինյալ խմբերի ստեղծմանը, զենք և դրամական միջոցների հայթհայթման գործին: 1896-ին ձերբակալվել է և մեկ տարի արգելափակվել Երևանի բերդում: Բանտից դուրս գալուց հետո տպագրել է “Երգեր և վերքեր» բանաստեղծությունների իր առաջին գիրքը: Տարիներ անց նորից ձեռբակալվել է, որպես ցարական միապետության դեմ պայքարող անդամ: 1902-ին վերադարձել է հայրենիք`Ցյուրիխից, հետո հաստատվել Թիֆլիսում: 1899-1906-ին ստեղծել է «Հայդուկի երգեր» բանաստեղծությունների շարքը: 1908-ի դեկտեմբերին, Իսահակյանը ձերբակալվել է «դաշնակցության գործով» և կես տարի Թիֆլիսի Մետեխի բանտում մնալուց հետո, խոշոր գրավականով ազատվել կալանքից: Առաջին համաշխարհային պատերազմը և Մեծ եղեռնը հաստատեցին Իսահակյանի ամենամռայլ կանխատեսումները երիտթուրքերի հայաջինջ քաղաքականության վերաբերյալ: Պատերազմից և եղեռնից հետո Իսահակյանը արտացոլել է հայ ժողովրդի ողբերգական ճակատագիրն ու նրա հերոսական ազատամարտը: Բանաստեղծը մասնակից է եղել հայերի ցեղասպանության մեղադրականի՝ «Սպիտակ գրքի» ստեղծմանը, որի մի զգալի հատվածը տեղ է գտել 1915-22-ի «Հիշատակարան» գրառումներով: Եղեռնի ծանր պատկերներով են հագեցած նրա «Ձյունն է եկել ծածկել հիմա...», «Հայաստանին», «Ահա նորեն գարուն եկավ» բանաստեղծությունները:1926 Իսահակյանը այցելեց Խորհրդային Հայաստան։ Այստեղ նա հրատարակեց նոր բանաստեղծությունների հավաքածու և մի շարք պատմվածքներ։ Վերադարձավ արտասահման 1930թև ապրեց այնտեղ մինչ 1936թ՝ հանդես գալով որպես Խորհրդային Միության կողմնակից։ 1936 բանաստեղծը վերջնականապես վերադարձավ հայրենիք։ 1946թ.-ին պարքևատրվել է ԽՍՀՄ Պետական Մրցանակով, 1946–57թթ Հայաստանի գրողների միության նախագահն է եղել:։ Մահացել է 1957թ հոկտեմբերի 17-ին՝ Երեւանում։ Թարգմանչաց տոն Թարգմանչաց տոնը ազգային-եկեղեցական տոներից է, որը 1979 թվականից սկսած, երեք տարին մեկ անգամ, հոկտեմբերի երկրորդ շաբաթ օրը նշվում է թարգմաչաց տոնը, որի ընթացքում հիշատակվում է հայ թարգմանական արվեստը սկսած Մեսրոպ Մաշտոցից ու նրա աշակերտներից մինչև մեր օրերը:Պատմահայր Խորենացին ասում էր, որ Մեսրոպ Մաշտոցն ապավինեց Աստծուն պահքով ու աղոթքներով և Աստված, լսեց Մեսրոպի աղոթքները և ցույց տվեց նրան գրերը սքանչելի տեսիլքով, և ոչ թե երազի մեջ քնած ժամանակ, այլ արթուն աչքով իմանալի և աչքի տեսանելիքով զգալի: Ս. Մեսրոպն առաջին անգամ թարգմանում է Ս. Գրքի հետևյալ տողը. «Ճանաչել զիմաստութիւն և զխրատ, իմանալ զբանս հանճարոյ», որը վերցրել էր Սողոմոնի «Առակաց» գրքից: Սահակի և Մեսրոպի ջանքերով Հայաստանում բացվում են դպրոցներ, որտեղ ուսուցանվում են հայ գրերը և բազմաթիվ աշակերտներ հմտանում են թարգմանական գործի մեջ, նրանք ասորերենից և հունարենից թարգմանեցին Աստվածաշունչը, իսկ Սահակ Պարթևն ու Մեսրոպ Մաշտոցը այն խմբագրեցին:Թարգմանչական գործը շարունակվել է նաև միջնադարում, թարգմանություններ են կատարվել վրացերենից, պարսկերենից, հին ֆրանսերենից, թուրքերենից, ռուսերենից, անգլերենից, իտալերե